Powinnością aktuariusza jest obliczenie wielkości przyszłych zobowiązań usługobiorcy oraz zrobienie planu który pozwala na wywiązanie się z nich bez strat finansowych. Zadanie więc, jak widzimy, jest dość dużym wyzwaniem – rynek finansowy bowiem nigdy nie zapewnia stuprocentowych gwarancji. Wycena aktuarialna jednak, prowadzona przez fachowe biuro aktuarialne z doświadczeniem i uprawnieniami, czyli mających certyfikowanych przez KNF aktuariuszy, daje bardzo znaczne prawdopodobieństwo sprawdzalności.

Aktuariusz to specjalista w obszarze matematyki ubezpieczeniowej, a także statystyki i prawdopodobieństwa, dodatkowo zna dobrze zagadnienia ekonomii, rachunkowości ubezpieczeniowej, jak również baz danych i modelowania matematycznego (kliknij po więcej). Tego typu wiedza w połączeniu z nowatorskimi i sprawdzonymi sposobami pracy pozwala na niezwykle dokładne przeprowadzenie wyceny. Punktem wyjścia do jej zrobienia jest analiza sytuacji wyjściowej firmy. Te usługi aktuarialne dotyczą rezerw pracowniczych, można wziąć pod uwagę przykładowo kwestie takiego typu, jak struktura demograficzna pracowników i odpowiednie dane, jak płeć, ilość lat, data zatrudnienia oraz okres pracy w firmie. Jednocześnie bierzemy pod uwagę wysokość ich wynagrodzenia, sytuację finansową przedsiębiorstwa oraz kwestie takie, jak fluktuacja pracowników. W oparciu o te liczby, jak również informacje mające związek z założeniami demograficznymi oraz ekonomicznymi takimi, jak chociażby stopa procentowa do dyskontowania kolejnych świadczeń pracowniczych, czy też umieralności i podatności na choroby pracowników w przyszłości przygotowywany jest raport ukazujący wycenę oraz wskazówki do działania w następnych latach, aby możliwe było zachowanie całkowitej rentowności.

Wycena aktuarialna prowadzona jest zazwyczaj metodą indywidualną prospektywną, znaczy to, że za każdym razem stosowane są sprawdzone, ale i indywidualnie dostosowane do sytuacji klienta narzędzia. Podkreślić warto, że metoda zgodna być musi z Krajowym Standardem Rachunkowości nr 6, co oznacza KSR 6, ustawą o rachunkowości, ale także z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości, czyli MSR 19. Zalecają one zastosowanie metody prognozowanych świadczeń jednostkowych, jaka zakłada przede wszystkim proporcjonalne narastanie zobowiązań pracodawcy do wypłacania świadczeń pozapłacowych w perspektywie długofalowej. Pozwala to więc na pewne działania, które zawsze się sprawdzają, ponieważ są pewne, obliczane wcześniej i wdrożone w wielu pozostałych miejscach.

Sprawdź więcej porad w treści (http://www.rentor.pl/wypozyczalnia/) – pokażą inny aspekt sprawy. Bez obaw – one dotyczą omawianej tematyki, zatem też Cię zaciekawią.

Wszystko to powinno być więc dokładnie wyliczone, jak więc widać aktuariusz musi być niezwykle precyzyjny.